13 november

De wekker op half 5, ja ja het is vakantie. We gaan om 6 uur vertrekken want dit is de laatste dag dat we veel kilometers moeten maken en gaan op weg naar Kanchanaburi, de provinciehoofdstad aan de River Kwai. We zitten, met een paar tussenstops tot aan de lunch in de bus. De lunch vind plaats in een restaurant met uitzicht op de brug over de River Kwai, mooie plek maar druk!!! Ze hebben daar patat, dat smaakt wel hoor na alle dagen rijst. Na het eten gaan we een wandeling maken over de brug, het is uiteraard niet meer de originele maar toch wel indrukwekkend als je de geschiedenis kent. Knip knip knip en maar foto's maken, terwijl wij daar liepen kwam er toevallig een trein overheen en aangezien de brug niet zo breed is moesten we op een uitwijkpunt gaan staan. Door de enorme drukte kon hij maar langzaam rijden. Dus Henkie voor de locomotief op de foto en precies als Gon een foto van mij wil maken springt er weer zo'n klote toerist voor. Ik heb hem op zijn Rotterdams even gezegd wat ik van hem vond en op de zelfde toon gevraagd of hij opzij wilde gaan, hij begreep me gelijk, gek he? Daarna hebben we een bezoek gebracht aan het museum en de erebegraafplaats van Kanchanaburi. Daar ligt ook een van der Voorden begraven die gestorven is tijdens de aanleg van de spoorlijn, 22 jaar oud!! Die begraafplaats is een van best onderhouden begraafplaatsen van de wereld. Het gras lijkt wel een voetbalveld zo strak geschoren, de grafstenen worden allemaal met de hand gepoetst. Het ziet er netjes uit, de overledene blijven tot in de eeuwigheid geëerd worden. We hebben een strak tijdschema want om 16:00 moeten we bij een stationnetje zijn voor een treinrit over de dodenspoorlijn, dwars door de ongerepte natuur. Er werd ons verteld aan de rechterkant te gaan zitten voor het mooiste uitzicht, nou dat was ook zo. Hij gaat vlak langs de rotsen over houten viaducten, daar gaat hij langzaam overheen omdat hij anders te veel schut je kan dan goed van het uitzicht over de rivier genieten. Dat treintje is een toeristische attractie maar wordt toch ook gebruikt door de plaatselijk schooljeugd om van en naar school te gaan. Zo zijn we vijf stations verder gereden een wereld ervaring.

O ja, het was weer bloedheet, het is al die dagen niet beneden de 33 graden geweest. Maar gelukkig zweet ik niet zo veel, dat scheelt. De zout strepen zitten aan het einde van de dag over mijn shirt. Diner in het restaurant en versleten weer naar bed. Gelukkig worden de komende dagen niet zo hectisch meer, dus lekker afbouwen richting Phuket daar komen we zondag aan en dan kunnen we nog een weekje aan het strand liggen.