14 november

Hell Fire Pass...................

Mensen die de geschiedenis van de Birma spoorlijn kennen zullen waarschijnlijk weten wat dit betekend. Ik ga het toch maar even uitleggen.

De Britten die het voor het zeggen hadden in Birma hadden het plan opgepakt om een spoorlijn aan te leggen en die aan te laten sluiten op het traject naar Bangkok. Maar omdat het door bergen en bamboebossen heen moest en het ongeveer zes jaar zou duren hebben ze ervan afgezien. De plannen verdwenen in de la.

Na de bezetting van de Jappen in de tweede Wereldoorlog werden die plannen door hun bij toeval gevonden. Zij zagen er wel wat in om zo de troepen te kunnen bevoorraden. Mensen om het zware werk te laten doen hadden ze genoeg, krijgsgevangenen uit Australië, Nederlandse militairen uit Nederlands-Indië en inheemse gevangenen uit de landen die zij bezet hadden.

Hell Fire Pass zo werd het stuk Birma spoorlijn genoemd wat de krijgsgevangenen van de Jappen door de rotsen heen moesten leggen. Dit stuk is opengesteld voor het publiek, je kan een wandeling maken over dit stuk. Je krijgt een koptelefoon op en tijdens je wandeling krijg je verslagen te horen wat er daar gebeurt is, netjes vertaald in het Nederlands. Zelfs de oude bielzen liggen er nog. Als je daar tussen de rotsen doorloopt en je kijkt omhoog en je hoort het verslag van een overlevende weet je niet wat je meemaakt. Ongelofelijk dat men in die tijd met de toen beperkte mogelijkheden zo'n karwei hebben kunnen klaren. Als je hoort hoe die mensen behandeld zijn door de Jappen loopt het kippenvel over je rug. Nou liep ik rustig om me heen te kijken en te luisteren en de warmte was al drukkend en goede schoenen om over de puntige rotsen te lopen, moet je voorstellen dat men op blote voeten over de rotsen heen moest lopen om het puin weg te halen, in de tropische warmte!!!!!! Verder moesten er op de onmogelijkste plaatsen ook nog viaducten gebouwd worden, je kan het je niet voorstellen als de plekken ziet waar dit gebeurt is. De ziektes die hun ten deel vielen was ontelbaar en als je maat naast omviel van ellende mocht je hem niet helpen anders werd je zelf in elkaar geslagen met een stuk bamboe. Wij hebben in Europa onze mond vol over de Duitsers maar die Jappen konden er ook wat van, die waren net zo erg. Waar de Engelsen dachten er zes jaar over te doen hebben de Jappen (krijgsgevangenen) er anderhalf jaar!! over gedaan. En het sinistere is dat de laatste pen in de spoorbiels door een wel doorvoede Japanner werd geslagen om het zo te vieren. (Beesten).

Dit was een excursie die heel veel indruk op me gemaakt heeft, hier steek je wat van op en leert te respecteren wat die mensen meegemaakt moeten hebben.

 

Verder zijn we deze dag nog naar een waterval geweest, was best wel mooi we konden er ook nog zwemmen. Maar Jezus wat was dat druk en een Russen!!! dus de pret was al weer snel verdwenen. Ik wil daar weinig woorden aan vuil maken.

Morgenochtend gaan we weer verder naar het zuiden.